Odkrycie Pompejów

W 1592 roku pewien robotnik natrafił na dziwny kamień. Znaleziono kolumny, fragmenty ścian, ale nikt nie szukał dalej.

Odkrycie Pompejów.

W 1592 roku pewien robotnik natrafił na dziwny kamień. Znaleziono kolumny, fragmenty ścian, ale nikt nie szukał dalej. Dopiero w 1709 roku po kolejnym odkryciu w Herkulanum fragmentów obrobionego marmuru rozpoczęto poszukiwania. Pompeje powoli odsłaniały tajemnice codziennego starorzymskiego życia.

Największym i najsławniejszym w całym mieście był Dom Fauna. Były tu dwa ozdobione freskami atria, termy, dwie jadalnie, wiele ozdobionych mozaikami sal do użytku rodzinnego, dwa ogrody oraz izby dla niewolników. Był tez bardzo obszerny salon z niezwykłą mozaiką przedstawiającą bitwę, którą stoczył Aleksander Wielki i Król Persji Dariusz III.

"Zmysłowa Wenus na muszli" zdobi ścianę w głębi ogrodu za triclinium - główną jadalnią domu. Ściany innych domów przedstawiały malowidła z życia rodzinnego, portrety, krajobrazy oraz różne sceny z mitologii.

Forum w Pompejach było centrum życia społecznego, politycznego i religijnego. Znajdowały się tu liczne składy, świątynie, głownie poświęcone Jupiterowi i Apollonowi.

Ulice Pompei były wyłożone kamiennymi płytami i wyposażone w chodniki ale bardzo wąskie. Wzdłuż ulic usytuowane były składy, piekarnie i oberże z "gorącymi bufetami" w których wycięciach wstawiano naczynia. Żar pod nimi powodował, że potrawy nie stygły.

W cieniu uliczek stały także domy publiczne. W jednym z nich znaleziono po pięć łóżek na dole i  na pięterku, oraz liczne rysunki erotyczne, a nawet pornograficzne.

 Wozy w mieście były rzadkością a ich szerokość nie przekraczała 135 cm, biorąc pod uwagę koleiny, które pozostały w bruku.

Odkrycie dwóch miast przysypanych warstwą popiołów budzi entuzjazm i fascynację ówczesnej elity intelektualnej. W 1860 roku król Wiktor Emanuel II mianował neapolitańskiego archeologa Giuseppe Fiorellego szefem wykopalisk. Zastosował on po raz pierwszy nowatorską metodę odlewów, polegającą na wlewaniu płynnego gipsu do śladów wyciśniętych w podłożu. Pozwoliło to ustalić pozycje, w jakich ludzi i zwierzęta zastała śmierć. Do dzisiaj trwają prace badawcze na 50 ha z 65, które liczyło sobie całe miasto.

 

Autor : Bietka

--
Stopka

Żródło: przewodnik po Włoszech

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.